De Speeldernis Natuurspeeltuin Educatiecentrum in Rotterdam

🌿 Speeltuin De Verbazing De juiste speeltuin op de verkeerde plek Vandaag bezocht ik eindelijk die ene speeltuin in de buurt van Rotterdam Centraal. Je weet wel — dat groene eilandje dat al jaren lonkt op de kaart alsof het een geheim paradijs is, verscholen tussen beton en treinsporen. Nou, ik ben gegaan. Mét kinderen. En het was… een ervaring. 🤩 Verbazing 1: Wat een natuur! Serieus, dit stukje groen is echt prachtig. Je verwacht het niet zó dichtbij de stad. Groene oevers, schitterend water, boomstammen om op te klauteren… Het voelde even alsof ik per ongeluk in Zweden was beland, maar dan met het geluid van de stad op de achtergrond. 🧘 Verbazing 2: Wat een rust! Ondanks dat het vol was met BSOkinderen was de sfeer oké. 🏗️ Verbazing 3: Wat is dat… voor ding?! Middenin het terrein staat een gigantisch, sculpturaal speeltoestel. Je weet niet of je erdoorheen moet klimmen, eronderdoor moet kruipen of gewoon respectvol moet buigen. Als klimrek stelt het weinig voor, maar als kunstwerk? Respect. 💨 Verbazing 4: Wat ruik ik…? En toen kwam de geur. Een onmiskenbare mix van stilstaand water, rottend blad en… stad. Of liever: stad + natuur = statuur? Nee, gewoon stank. En geen natuurlijke modderlucht die je kunt romantiseren — dit was het soort geur dat een waarschuwing geeft aan je immuunsysteem. 🐀 Verbazing 5: Hij liep gewoon over het pad Een rat. Geen muisje. Geen knaagdier-met-potentie. Een volwassen Rotterdamse rat. Zo’n eentje die al drie kruispunten heeft overgestoken en een verleden heeft als pizzabezorger. Ik schrok, mijn kinderen vonden het ‘cool’ — en dat is precies het probleem. 🌊 Verbazing 6: Sloten. Poelen. Kinderen. En toen begon het pas echt te jeuken. Ik heb geen smetvrees maar kreeg het wel. Waarom, waarom, ontwerp je een speeltuin vol sloten en plasjes op een plek waar ratten (en hun broedplaatsen) de dienst uitmaken? Natuurlijk ben ik vóór vies worden, modderhanden, en leren door te vallen. Maar modder is iets anders dan stilstaand stadsvuil vol pathogenen. Het is gewoon absurd naïef om te denken dat kinderen hier vrij kunnen spelen zonder risico. Dit is niet ‘natuurbeleving’, dit is ‘epidemiologisch experiment’. ⸻ ❗ Is het gevaarlijk? Ja. Ratten in stilstaand water kunnen drager zijn van leptospirose (ziekte van Weil) — een bacteriële infectie die o.a. via wondjes of slijmvliezen het lichaam binnendringt. Kinderen die spelen in water waar ratten zwemmen of poepen, lopen écht risico’s. Volgens het RIVM en de GGD is contact met besmet oppervlaktewater in de stad een bekende bron van infectie. En hoewel de kans op ziekte niet groot is, is de ernst bij besmetting wel degelijk serieus. Meer info: • RIVM over leptospirose • GGD informatie voor ouders ⸻ 🎠 Conclusie: Een prachtige speeltuin. Op de verkeerde plek. Laat kinderen spelen. Laat ze vallen. Laat ze vies worden. Maar laat ze niet soppen in water waar ratten hun ochtendduik nemen. Bouw deze speeltuin gerust na, maar dan op een plek waar het water fris is,...

De speeltuin zelf is enorm leuk. Er zijn veel uitdagende bruggetjes over het water en in combinatie met het vele groen is het mega tof. Echter konden wij alleen tegen betaling onze accu’s van de bakfietsen opladen. Persoonlijk vind ik dat echt te gek. Een beetje empathie had fijn geweest het ging maar om 2 accu’s. Gelukkig waren de buren van het kinderdagverblijf wel zo lief om ons te helpen dus dikke SO naar jullie <3