Jardins De Benfica w Lizbonie: zdjęcia, opinie

O tym miejscu

Jardins De Benfica to urocze miejsce w Lizbonie, oferujące przytulną i zachęcającą atmosferę idealną dla osób jedzących w pojedynkę. To czarujące miejsce serwuje tradycyjną kuchnię portugalską z nowoczesnym akcentem, odpowiednie na każdy posiłek - od śniadania po kolację. Z bogatym wyborem kaw, znakomitymi deserami i różnorodnymi wypiekami gwarantuje satysfakcjonującą wizytę za każdym razem. Korzystaj z swobodnej atmosfery na zapraszającym tarasie, idealnym do oglądania wydarzeń sportowych lub po prostu relaksu. Obsługa jest szybka i przyjazna, oferując opcje na miejscu, na wynos lub rezerwacje. Tutaj możesz rozkoszować się małymi przekąskami, wypić kieliszek wina lub orzeźwiające piwo bez nadwyrężania portfela.

Cena

$$$$ 10 - 15 EUR

Rodzaj posiłku

Śniadanie, Drugie śniadanie, Obiad, Kolacja

Rodzaj kuchni

Portugalska

Dostępne opcje

Na wynos, Dostępne rezerwacje, Miejsca na zewnątrz, Na miejscu

Oferta

Podawanie alkoholu, Serwowanie deserów, Małe talerze, Podawanie piwa, Podawanie wina, Podawanie kawy

Płatność

Płatność kartą kredytową, Płatność kartą debetową, NFC płatność

Dania i napoje

Odkryj wyróżniające się dania i unikalne napoje, które definiują menu w lokalu Jardins De Benfica.

Piwo
Ryba
Mięso
Pieczenie
Tapas
Tost

Jak tu dojechać?

Najbliższe przystanki transportu publicznego dla Twojej wygody.

Igreja Benfica

Przystanek autobusowy 153 m spacerem

Benfica - Av. Grão Vasco

Przystanek autobusowy 142 m spacerem

Benfica - Al. Pe. Álvaro Proença

Przystanek autobusowy 111 m spacerem

Centro Saúde Benfica

Przystanek autobusowy 205 m spacerem

4.3

na podstawie 443 opinii

Google

4.3/5 443 opinii

José Pedro Santos

Jedzenie: 5
Atmosfera: 5

Excelente espaço para petiscar e comer num ambiente bastante agradável e acolhedor. É muito bom 👏👏👏🔝🔝🔝

Carmen Esteves

Jedzenie: 1
Obsługa: 1
Atmosfera: 2

Fomos lá em dia do arraial de Benfica com espírito de festa. Chegamos e demos o nome. Éramos o terceiro grupo da lista mas, aparentemente, estavam só a usar um sistema revolucionário de gestão de espera chamado “quem e quando me apetecer”. Passaram grupos à frente e nós fomos ficando, meio zen, meio parvos. A senhora que mandava nas mesas? Um fenómeno sociológico. Lá surge como se estivéssemos a incomodar na casa dela, com uma mesa desmontada debaixo do braço, e larga esta poesia: “Se querem mesa, aqui tem.” Senão bye bye. E como plot twist: “Agora vão ter de esperar pela comida.” Era mais um ultimato do que uma oferta de boa vontade, dito com aquele tom de quem nos faz um favor por nos tolerar. A comida não compensa o teatro, era tão fraquinha que a sardinha parecia estar a pedir desculpas.

Rozwiń