Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach
Gwałtowny rozwój miasta pod koniec XIX w. był przyczyną wybudowania nowego kościoła i utworzenia nowej parafii. W 1890 r. kuria wrocławska wydała dokument zezwalający na budowę świątyni.
Kościół budowano w latach 1896-1899. Architektem był prof. Hugo Heer. 8 listopada 1899 r. kościół został poświęcony i odprawiono w nim pierwszą Mszę. Uroczystej konsekracji kościoła dokonał 16 maja 1900 r. kard. Georg Kopp. Nowo wybudowany kościół był początkowo kościołem filialnym parafii Wszystkich Świętych. Erygowanie parafii pw. św. Apostołów Piotra i Pawła nastąpiło 15 stycznia 1908 r. Kościół pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła został podniesiony do godności katedry w 1992 r., gdy papież Jan Paweł II erygował diecezję gliwicką.
Jest to neogotycka, ceglana, trzynawowa bazylika z transeptem i prezbiterium otoczonym obejściem, oskarpowana, opięta łukami przyporowymi, z wieżą od frontu - nakrytą ostrosłupowym hełmem; świątynia nakryta jest dachami dwuspadowymi. Mury kościoła oblicowane są klinkierową i glazurowaną cegłą. We wnętrzu przekrytym sklepieniami krzyżowo-żebrowymi, zachowało się neogotyckie wyposażenie wykonane głównie przez Zakład Sztuki Kościelnej Carla Buhla z Wrocławia (ołtarz główny, ambona, konfesjonały, dwa ołtarze boczne - Serca Pana Jezusa i Matki Bożej) oraz zakład Meyer z München (pozostałe ołtarze boczne - Pieta oraz ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej).
Katedra Gliwicka to przykład jednej z najwspanialszych świątyń wybudowanych w stylu neogotyckim na terenie Śląska.